Είναι γύρω στις 10 το πρωί, πετάγομαι έντρομη κι αλαφιασμένη απ’ το κρεβάτι.. Στο επόμενο δίλεπτο, αφού πια έχω ξυπνήσει κι αφού έχω περάσει τη φάση "Ποια είμαι; Πού βρίσκομαι; Τι σκ*** ήταν αυτό που είδα;", διαπιστώνω ότι για ακόμα μια φορά ένας εφιάλτης θα είναι αρκετός για να χαλάσει η διάθεση και η μέρα μου. Σκούρα τα πράγματα, ούτε πρωινό δεν έχω όρεξη να φάω. Φτιάχνοντας καφέ, προσπαθώ να βγάλω ένα νόημα από όλα αυτά τα ανατριχιαστικά και φρικαλέα που είδα... Μάταια... Αποφασίζω να συμβουλευτώ ονειροκρίτη. Τα αποτελέσματα στο διαδίκτυο αρκετά κι εγώ –εννοείται- τα ψάχνω όλα αναζητώντας την πιο βολική και χαριτωμένη ερμηνεία για την διασκευή του Χάνιμπαλ που μόλις είχα δει. Συγχύζομαι περισσότερο μ’ αυτά που διαβάζω κι απλά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι για όλα φταίνε η μακαρονάδα με τα τέσσερα τυριά, το μισό λίτρο κόκα κόλα και η κρέπα σοκολάτα-μπανάνα που "χτύπησα" το προηγούμενο βράδυ..
Ένας εφιάλτης δεν είναι απαραίτητο να σου χαλάσει τη μέρα (εκτός κι αν μοιάζει με το δικό μου..). Σίγουρα όμως σε βάζει σε μια σκέψη και μια ανησυχία κι αρχίζεις τα τηλέφωνα σε φίλους να τους ρωτάς αν ζουν, αν είναι καλά και να τους λες να προσέχουν γιατί το είδες εσύ το κακό το όνειρο.
Από την άλλη, ένα όμορφο όνειρο, μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα. Βέβαια κι εδώ υπάρχει μια σύγχυση καθώς απογοητεύεσαι στην ιδέα ότι ήταν απλά ένα όνειρο.. Ειδικά όταν έχεις δει όνειρα-υπερπαραγωγές, όπως ότι είσαι στη ρουλέτα του Μόντε Κάρλο να έχεις κερδίσει όλα τα λεφτά του κόσμου, ή πλάι στο κύμα και υπό το φως των κεριών να χορεύεις μπλουζ με τον Τζόνι Ντεπ.. (θα το κόψω το βραδινό, το υπόσχομαι)
Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ με τα όνειρα είναι το εξής: "Πώς γίνεται κάθε φορά που βλέπω εφιάλτη να πασχίζω να ξυπνήσω για να γλιτώσω από το μαρτύριο (λες και υπάρχει έξοδος κινδύνου μέσα στο όνειρο), ενώ κάθε φορά που βλέπω κάτι όμορφο να πρέπει πάντα να με διακόπτει το ξυπνητήρι, το κουδούνι, το τηλέφωνο, το κομπρεσέρ του γείτονα κι ότι άλλο ενοχλητικό υπάρχει σε ήχο..".
Τι είναι όμως τα όνειρα; Σημαίνουν κάτι; Είναι προφητικά; Μήπως είναι σημάδια από το ανώτερο σύμπαν και θέλουν κάτι να μας πουν; Πολλά και διάφορα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τον "κόσμο των ονείρων". Καζαμίες κι ονειροκρίτες δίνουν ερμηνείες για ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί (το ξέρετε ότι υπάρχει ερμηνεία για το dna?! Για ώρα ανάγκης, σε περίπτωση που ονειρευτεί κανείς τη διπλή έλικα..), λαϊκές ρύσεις λένε μεταξύ άλλων ότι "τα όνειρα της Κυριακής δεν βγαίνουν" ενώ "τα όνειρα της Πέμπτης βγαίνουν" και άλλα τέτοια..
Τώρα πια πιστεύω ότι δεν ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά.. Τα όνειρά μας σχετίζονται πάντα με την πραγματικότητα. Αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες, τις ανησυχίες, τις φοβίες μας. Ακόμα και τα πιο αλλόκοτα όνειρα, είναι ένα συνονθύλευμα από καταστάσεις που έχουμε ζήσει στο παρελθόν, από πρόσωπα και πράγματα που έχουμε δει, ακούσει ή διαβάσει γι αυτά και που έχουν "καταγραφεί" στο υποσυνείδητό μας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Κι όμως τελικά πιστεύω στα όνειρα.. Σε αυτά που "βλέπω" όταν είμαι ξύπνια.. Σε αυτά που όσο κι αν με τρομάζουν, όσο ανέφικτα κι αν φαντάζουν, εγώ θα επιμένω.. Γιατί είναι μόνο στο δικό μου χέρι αν θα βγουν αληθινά..