Συνάδελφοι! Τι μέρα είναι σήμερα. Πέμπτη θα πουν οι πολλοί! Τσικνοπέμπτη θα πουν οι περισσότεροι! Το φυσιολογικό για μια τέτοια μέρα και μια τέτοια ώρα δεν είναι να blog-άρεις. Είναι να τσικνίζεις. Όλοι εσείς, λοιπόν, που είστε εκεί έξω και βρομίζετε τα ρούχα σας με παϊδακίλα, μπριτζολίλα, σκορδίλα, τηγανίλα και όλα τα εις -ίλα (εξαιρούνται τα εις -ίλα σημαντικά όπως ποδαρίλα, τα πρόστυχα εις -ίλα καθώς και το ξενικό γκοτζίλα), να ξέρετε ότι σας ζηλεύω. Ή μάλλον σας φθονώ. Όχι, όχι, τελικά σας ΜΙΣΩ!!! Εγώ φέτος δε θα τσικνίσω. Απέχω, αλλά ας όψεται...

Έκφραση η οποία χρησιμοποιείται με τρελή συχνότητα κατά τη φοιτητική περίοδο και αρχίζει με την πάροδο του χρόνου να εξαφανίζεται για διάφορους λόγους από τα χείλη του καθένα από εμάς....
Αφού κάπως έτσι επιθυμείς να εκφράσεις τις ιντερνετικές σου, όπως τις αναφέρεις, ανησυχίες, εμένα δε μου μένει τίποτα, μα τίποτα, άλλο παρά να σε στηρίξω σε αυτό....υπό μία όμως και μοναδική προϋπόθεση..να κεράσω εγώ τα πρώτα ποτά...
έτσι λοιπόν θα ήθελα.......
2 tanqueray με tonic, το ένα σε χαμηλό ποτήρι και στο άλλο λίγο στημένο λεμόνι...
ευχαριστώ....

Υ.Γ.
μακάρι να βγει σε κάτι καλό....

Πριν λίγη ώρα ολοκληρώθηκε η υπερπαραγωγή της ΕΡΤ. Το φαντασμαγορικό show της επιλογής του ελληνικού τραγουδιού (θεός να το κάνει)!
Δε μου αρέσει να είμαι απόλυτος. Όμως, πολλές φορές, δε μπορώ να το αποφύγω!
Ακούσαμε απόψε τα 3 τραγούδια, τα οποία ήταν υποψήφια να μας εκπροσωπήσουν στον ημιτελικό και στον τελικό της Eurovision. Κατά τη γνώμη μου, κατ' ευφημισμόν μόνο μπορούν να αποκαλούνται τραγούδια. Εντάξει, η Eurovision δεν είναι και η σκάλα του Μιλάνου. Αλλά σίγουρα μπορούμε πολλά περισσότερα από αυτά που ακούσαμε σήμερα.
Anyway, προσπερνώντας τα παραπάνω, δε θα σχολιάσω περισσότερο τα τραγούδια, απλά θα σας αφήσω να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, εσείς οι τυχεροί που δε χάσατε το χρόνο σας και είδατε τουλάχιστον την επανάληψη των s1ngles!