Θυμάμαι τις ημέρες στο τραίνο. Με το βλέμμα στις ράγες, αντί στα πρόσωπα, καλωδιωμένη, με το βλέμμα στις βιτρίνες, στα σκονισμένα και άτυχα δέντρα της πόλης, παρακολουθώ την κοπέλα απέναντι να φτιάχνει τα μαλλιά της με κινήσεις κουρασμένες. Με τέλειο μανικιούρ. Τι ωφελεί αν έχεις τα χέρια σου λερωμένα από το έγκλημα και τη λάσπη, τη συνείδηση σκοτωμένη από τις τύψεις; Προσπάθησα να δω την πόλη του φωτός, κι εκείνη πολλές φορές προσπάθησε να μου αποκαλυφθεί κάτω από λαμπερά ηλιόθερμα και κεραίες. Κάτω από βουνά καμένα και γκρίζους ουρανούς, έχασα το ιοστεφές μου άστυ. Πέφτει η νύχτα με ένα σώμα βαρύ σαν σύννεφο. Μας σκεπάζει σε έναν ανήσυχο ύπνο.

Οι πόλεις της Κρήτης, Χανιά, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Άγιος, Ιεράπετρα, Σητεία, Κίσσαμος, Χερσόνησος, θαμπή παρηγοριά στο σκοτεινό μου δωμάτιο. Θέλω να φύγω από εδώ. Να χωθώ στο φοινικόδασος και να ψάξω για καβούρια στο ποτάμι κάτω από το σπίτι μου το καλοκαίρι. Να χορέψω στην Ψαρή Φοράδα, να χαζέψω ερείπια που κολυμπούν στα γαλάζια μας νερά. Θέλω να πιω ρακές στο μιτάτο, κοκτέιλ στις παραλίες, να ακούσω τη φωνή του αετού και του ανέμου, να ατενίσω τα μυθικά μου βουνά, σμιλεμένα από εραστές και κατακτητές. Θέλω να ταξιδεύω στα μάτια των ανθρώπων που αγαπώ, και να βρεθώ σε μικρούς καταρράκτες και κάτω από μεγάλα, γέρικα δέντρα, να ακούσω τη μουσική του φωτός ανάμεσα στα πράσινα φύλλα. Θέλω να περπατήσω πλάι στα κρίνα της άμμου στον Τσούτσουρα, να μπορέσω να δω και τα δύο πελάγη ταυτόχρονα στο Λασίθι, να κολυμπήσω στην αρμύρα του Μπάλου, να περάσω το Κουρταλιώτικο με κανό, να καώ περπατώντας στη ροζ άμμο στο Γαϊδουρονήσι, να πετάξω μαζί με τα γεράκια στο φαράγγι.

Θέλω ένα κόκκινο ηλιοβασίλεμα. Βουτηγμένο στο αίμα.

Υ.Γ. Σας παρακαλώ μόνο, όταν θα πάτε στον Τσούτσουρα, μην κόψετε τα κρίνα, είναι προστατευόμενο είδος. Ας μην επαναλάβουμε τα λάθη των γονιών μας στο Βάι, το Φαράγγι κλπ...