Περίμενε να φορτώσει το τραγούδι, πάτηστε το play και sit back and enjoy! Αν διαβάζεις αργά, φρόντισε να το βάλεις να ξαναπαίξει γιατί θα σου χρειαστεί σε όλο το άρθρο.


Επαναφέρω στο μυαλό μου ένα άρθρο που διάβασα σε ετούτο εδώ το blog. Το μαρουλάκι, λοιπόν, σε αυτό το άρθρο μας περιγράφει το πως χώνει τα πόδια της στη δροσερή άμμο μιας παραλίας (έστω και αν όλο αυτό συμβαίνει στην φαντασία της) αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να μοιραστεί εκείνη την παραλία μαζί μας (αν και προτιμάει να μην το κάνει!).
Η σημερινή μέρα δε μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια καλοκαιρινή μέρα. Είχε, όμως, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα κάνανε μια συνηθισμένη καλοκαιρινή μέρα να ωχριά (ευχαριστώ για την ορθογραφία μαμά!!!) μπροστά της. Κυριακή, καλή μέρα, καλό φαγητό, καλό ουζάκι και προπαντός καλή παρέα!
Γι' αυτό λοιπόν, σας θέλω όλους σ' αυτή την παραλία! Γιατί τι να την κάνω όλη την παραλία μόνος μου; Ελάτε, λοιπόν, μαζί μου!
Η ώρα είναι 6:30 μμ. Η μέρα είναι η 27 Ιουλίου. Ο ήλιος έχει αρχίσει να χαμηλώνει δίνοντας στον ουρανό ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα με λίγες γαλάζιες ενδιάμεσες πινελιές! Η άμμος έχει αρχίσει να δροσερεύει και τα πόδια σου μπορούν άνετα να την πατήσουν χωρίς μα χρειάζεται να χοροπηδάς! Εδώ και 45' παίζεις ρακέτες και όταν αποφασίζεις να σταματήσεις, συνειδητοποιείς ότι έχεις άμμο ακόμα και μέσα στα ρουθούνια και αποφασίζεις να κάνεις μια βουτιά. Βγαίνεις βρεγμένος, και αφού σκουπιστείς σωριάζεσαι σε ένα από αυτά τα πάνινα καρεκλάκια που είναι ένα με το πάτωμα. Εκείνη και μόνο τη στιγμή, επανέρχεται στα αυτιά σου η μουσική και παρατηρείς ότι παίζει το παραπάνω τραγούδι. Απλώνεις το δεξί σου χέρι και αγγίζεις ένα παγωμένο ποτήρι με ψηλή κώλωνα και πολύ αλάτι κολλημένο στα χείλη του. Είναι μια λευκή μαργαρίτα. Η πρώτη γουλιά έχει αυτή την τσιμπημένα αλμυρή γεύση, αλλά WTF αυτό είναι η μαργαρίτα after all! Αυτή η πρώτη γουλιά, είναι και η επιτομή εκείνης της μέρας σου!
Είμαι σίγουρος, ότι αυτή τη στιγμή νιώθετε το κάψιμο του αλκοόλ και του αλατιού στο λαιμό σας! Κατάφερα να φέρω τους περισσότερους από εσάς στην παραλία μου. Και τώρα που ξέρω ότι είστε εκεί, θα σας αποκαλύψω πως πω πόσο πολύ μου έχουν λείψει αυτές οι καλοκαιρινές μέρες και νύχτες.
Εδώ στην Κρήτη, δε ζούμε χειμώνα! Κι όμως φέτος, είδαμε και βροχές και χιόνια και κρύα (όσα μπορεί να δει κανείς στην Κρήτη), αλλά αδέρφια, Κρήτη σημαίνει καλοκαίρι, σημαίνει ήλιος, σημαίνει παραλίες, σημαίνει μπάνια! Βαρέθηκα πια τους αέρηδες, τις βροχές και τα κρύα! Έχω βαρεθεί ακόμα και να φοράω πουλόβερ, πουκάμισα, παπούτσια. Θέλω 40άρια!!! Μου έλειψαν οι σαγιονάρες και οι βερμούδες! Μα πιο πολύ απ' όλα, μου έλειψαν οι ρακέτες!
Ζούμε στο μέρος που "όλη η γη" έρχεται για διακοπές! Δε θα βαρεθώ ποτέ να το λέω και δε θα βαρεθώ ποτέ να περνάω τα καλοκαίρια μου κάτω από τον καυτό κρητικό ήλιο!
Η σημερινή μέρα, μου θύμισε πολύ το καλοκαίρι και πολύ δύσκολα θα το βγάλω από το μυαλό μου! Ξέρω ότι είναι ακόμα Απρίλιος και ότι το καλοκαίρι "αργεί", αλλά με την περιγραφή της παραλίας μου σας έβαλα, ουσιαστικά, στον ίδιο βούρκο που μπήκα και εγώ! Και το χειρότερο είναι ότι σήμερα είναι ακόμα... Δευτέρα!
Καλή εβδομάδα, λοιπόν, και καλό καλοκαίρι να έχουμε...

ΥΓ: Ας συνεχίσω τώρα τη μαργαρίτα μου!