Από το προηγούμενο Σάββατο ήθελα να γράψω γι' αυτό το θέμα. Είχα ξεκινήσει για τον κλασσικό καφέ της ημέρας προς Θησείο μεριά, είχε καλό καιρό ο ήλιος δεν κρύβονταν, ήταν η ιδανική ώρα για να βολτάρεις. Πως πας Θησείο, με το ΜΕΤΡΟ φυσικά. Μπαίνω Ευαγγελισμό χτυπάω εισιτήριο ανοίγω το mp3 player και βάζω ακουστικά στα αφτιά. Well, you've got your diamonds and you've got your pretty clothes ... άρχιζε να παίζει και εγώ κατέβαινα τις κυλιόμενες φτάνω στην αποβάθρα όπου θύμιζε μπάρα από κεντρικό μπαράκι του Ψυρή. Ήταν στην σειρά καμιά δεκαριά γκόμενες, όσο έπιανε το μάτι μου, όχι όλες κούκλες αλλά η πλειοψηφία ήταν πάνω από το 6 (σύμφωνα πάντα με την έγκυρη κλίμακα βαθμολόγησης των αντρών με άριστα το 10 και καλύτερο βαθμό το 9). Το ντύσιμο τους; Κλασσικό, συνήθως μαύρη μπότα ένα κολάν μαύρο κι' αυτό φαρδιά ζώνη στην μέση (99% μαύρη, οι γυναίκες στην Ελλάδα ξέρουν να ντύνονται), το μπλουζάκι δεν μας ενδιαφέρει, αυτό που μας νοιάζει είναι το κενό που αφήνει (άλλοι το λένε ντεκολτέ, εγώ το λέω κενό) και πώς αυτό γεμίζεται από το στήθος της εκάστοτε γκόμενας. Πίσω από αυτήν την σειρά που περίμενε τον συρμό ήταν μια σειρά άντρες που παρατηρούσαν ότι και εγώ. Αυτά τα πρόσεξα το προηγούμενο Σάββατο μια μέρα που έχει πολύ κόσμο και είναι αναμενόμενο να δεις τόσες γυναίκες. Σήμερα ημέρα Πέμπτη καθώς γυρνούσα με το ΜΕΤΡΟ πάλι από τον ίδιο σταθμό αλλά στις 10 το βράδυ τα πράγματα ήταν παρόμοια και έπεισα τον ευατό μου ότι δεν είναι τυχαίο ότι στο ΜΕΤΡΟ βλέπεις τέτοιο κόσμο.

      Οι περισσότεροι από εσάς θα περιμένατε να τελειώσει αυτό το άρθρο διαβάζοντας ότι κάτι παίχτηκε με μία γκόμενα από αυτές, ορίστε λοιπόν τι δεν έγινε αλλά θα θέλατε αν ακούσετε:

Με κοιτούσε ώρα μέσα στο συρμό. Εγώ λέω μέσα μου ωραία κάτι παίζει εδώ, η βαθμολογία της ήταν κοντά στο 8, οπότε αυτή σηκώνεται να κατέβει Μοναστηράκι, bingo, ήταν και η δική μου στάση. Την πλησιάζω σε απόσταση βολής :

-Έχεις τα πιο όμορφα μάτια που είδα σήμερα, της λέω προσπαθώντας να κρατήσω το βλέμμα μου πάνω από τα όρια του στήθους της (κλισέ αλλά η έμπνευση τέτοιες στιγμές πάντα σε εγκαταλείπει).
-Ευχαριστώ , απαντάει εκείνη.
-Θα ήθελα να σε ξαναδώ, της λέω.
-Λυπάμαι.
-(Στα @@ μου λέω από μέσα μου) Το χαμόγελο σου μου αρκεί, της λέω.

      Αφού λοιπόν ξέρω πως θα πάει κάπως έτσι γιατί να προσπαθώ και να συγχύζομαι, αν και απ' ότι καταλαβαίνω στην παραπάνω ιστορία η γκόμενα με γουστάρει και έχει μετανιώσει ήδη.

Υ.Γ. Σήμερα είναι ιστορική μέρα, το πάμε ποτάκι κλείνει ένα μήνα. Χρόνια μας πολλά, ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως όταν γράφαμε ο καθένας το πρώτο του άρθρο.
Υ.Γ.2 Σύντομα (τις άγιες μέρες του Πάσχα) θα διοργανωθεί σε κεντρικό μπαράκι του ΗΡΑΚΛ****, ελπίζω να μην αποκάλυψα την πόλη, γιορτή για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του Ππ.
Υ.Γ. νούμερο 3. Η φωτογραφία του άρθρου είναι από τον ξα son3t.
Υ.Γ.ΙV O φίλος stokos έδωσε ένα δείγμα του τι εννοώ.