Always distinguish between fact and fiction (Part I)
(ή όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός λείπει σε διακοπές)
Είχα μία πολύ πιο βαρετή εισαγωγή αλλά την έσβησα. Λοιπόν, κατ'ευθείαν στο θέμα, γιατί ξυπνάω νωρίς αύριο, και θέλω να κοιμηθώ: Γεγονός είναι ένα συμβάν που δεν έχεις δει στον ύπνο σου, θεωρητικά έχει γίνει σε πραγματικό χώρο και χρόνο και συνήθως συμπεριλαμβάνει και προϋποθέτει ως παρόντα και άλλα πλάσματα τούτης της Γης που την πατούμε. Παράδειγμα: Εχθές μία μύγα μπήκε στο δωμάτιό μου. (ενοχλητική BTW) Το ότι δεν την είδε κανείς άλλος, δεν σημαίνει φυσικά ότι την επινόησα, αφού ήταν εκεί και βούιζε μέσα στο αυτί μου.
Φαντασία: Χώρος που αναπτύσσει το μυαλό για να εκτονώσει φοβίες, πάθη και σοκ που δέχεται, και φυσικά για να διασκεδάσει. Ό,τι συμβαίνει εκεί, συμβαίνει μόνο για το πάσχον υποκείμενο. Παράδειγμα: (τρελαίνομαι να μιλάω με παραδείγματα!) Αυτήν τη στιγμή φαντάζομαι να χώνω τις πατούσες μου στην δροσερή άμμο μιας παραλίας ενώ ο ήλιος βασιλεύει.
Το κενό: Η μύγα ήταν εκεί για εμένα, αλλά κανείς από εσάς δεν το ξέρει, γιατί ήμουν μόν*. Η εμπειρία ήταν απόλυτα προσωπική. Όλοι όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές όμως, βρίσκεστε αυτήν τη στιγμή στην παραλία με τις πατούσες βουτηγμένες στην άμμο. (Ελπίζω μόνο να είμαστε στην ίδια).
Με δυο λόγια, μια ατομική, προσωπική εμπειρία, μπορεί πολλές φορές να μην είναι πολύ σημαντική (εκτός αν η μύγα αρχίσει να σου σπάει τα νεύρα και σε βγάλει εκτός εαυτού), ακόμη και αν είναι πραγματικό γεγονός. Γιατί δεν ήταν κανείς άλλος εκεί. Αλλά μια φανταστική εμπειρία, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και συλλογική, και πολύ ουσιώδης. Θα ασχοληθώ πρώτα με το δεύτερο τμήμα (το «ουσιώδες»), για να κάνω εντύπωση στο κλείσιμο.
Τα πράγματα τα οποία μας συμβαίνουν στον ύπνο μας ή στη σκέψη μας, είναι πολλές φορές τρομακτικά, ή ελπιδοφόρα, χαριτωμένα ή βλακώδη, αλλά ποτέ δεν είναι «στεγνά». Δημιουργούν εντυπώσεις. Ξυπνάει κανείς και κουβαλάει το χθεσινοβραδινό όνειρο όλη μέρα στο μυαλό του, πολλές φορές χωρίς να το ξέρει, και ορίζει την ημέρα του από αυτό. Αν ξυπνήσω με ένα χαρούμενο όνειρο, όπως ότι κέρδισα το όσκαρ πρώτου ******* ρόλου, θα είμαι όλο χαρές το πρωί, ενώ αν ξυπνήσω με εφιάλτες ότι με κυνηγάνε κάτι ****** αυτονομιστές επειδή εκλεψα κάτι αυγά χελώνας από μια λακούβα γεμάτη διαμάντια, μπορεί να πλακώσω και κανέναν με το «καλημέρα». (Τώρα που το σκέφτομαι, οι εφιάλτες μου είναι πιο ευφάνταστοι από τα όνειρά μου...). Οπότε για εμένα είναι πραγματικό;
Από την άλλη πλευρά, όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, τα σχέδιά σου, ή δίνεις μία φανταστική εικόνα στους διπλανούς σου, η φαντασία γίνεται αυτομάτως πραγματικότητα, γιατί συμμετέχουν και κάποιοι άλλοι μαζί σου σε αυτήν. Μπορεί να δουν άλλα στοιχεία από εσένα, αλλά αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως. (Είναι θέμα οπτικής εκ των πραγμάτων.) Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα με την παραλία παραπάνω. Εξαρτάται όμως από εμάς και πόσο αφήνουμε τους άλλους να μπουν στις σκέψεις μας, και από εκείνους για το αν και πόσο θα θέλουν να συμμετέχουν σε αυτές.
Οπότε καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Για να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από τη φαντασία, στα γεγονότα η συμμετοχή είναι υποχρεωτική για τους παρόντες. Στην φαντασία όμως, προαιρετική.
Υ.Γ. Ωστόσο, να έχεις το νου σου. Μπορεί ο Θεός να είναι σε διακοπές όταν εσύ κάνεις σχέδια, αλλά εκεί που είναι, λαμβάνει e-mail…
Είχα μία πολύ πιο βαρετή εισαγωγή αλλά την έσβησα. Λοιπόν, κατ'ευθείαν στο θέμα, γιατί ξυπνάω νωρίς αύριο, και θέλω να κοιμηθώ: Γεγονός είναι ένα συμβάν που δεν έχεις δει στον ύπνο σου, θεωρητικά έχει γίνει σε πραγματικό χώρο και χρόνο και συνήθως συμπεριλαμβάνει και προϋποθέτει ως παρόντα και άλλα πλάσματα τούτης της Γης που την πατούμε. Παράδειγμα: Εχθές μία μύγα μπήκε στο δωμάτιό μου. (ενοχλητική BTW) Το ότι δεν την είδε κανείς άλλος, δεν σημαίνει φυσικά ότι την επινόησα, αφού ήταν εκεί και βούιζε μέσα στο αυτί μου.
Φαντασία: Χώρος που αναπτύσσει το μυαλό για να εκτονώσει φοβίες, πάθη και σοκ που δέχεται, και φυσικά για να διασκεδάσει. Ό,τι συμβαίνει εκεί, συμβαίνει μόνο για το πάσχον υποκείμενο. Παράδειγμα: (τρελαίνομαι να μιλάω με παραδείγματα!) Αυτήν τη στιγμή φαντάζομαι να χώνω τις πατούσες μου στην δροσερή άμμο μιας παραλίας ενώ ο ήλιος βασιλεύει.
Το κενό: Η μύγα ήταν εκεί για εμένα, αλλά κανείς από εσάς δεν το ξέρει, γιατί ήμουν μόν*. Η εμπειρία ήταν απόλυτα προσωπική. Όλοι όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές όμως, βρίσκεστε αυτήν τη στιγμή στην παραλία με τις πατούσες βουτηγμένες στην άμμο. (Ελπίζω μόνο να είμαστε στην ίδια).
Με δυο λόγια, μια ατομική, προσωπική εμπειρία, μπορεί πολλές φορές να μην είναι πολύ σημαντική (εκτός αν η μύγα αρχίσει να σου σπάει τα νεύρα και σε βγάλει εκτός εαυτού), ακόμη και αν είναι πραγματικό γεγονός. Γιατί δεν ήταν κανείς άλλος εκεί. Αλλά μια φανταστική εμπειρία, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και συλλογική, και πολύ ουσιώδης. Θα ασχοληθώ πρώτα με το δεύτερο τμήμα (το «ουσιώδες»), για να κάνω εντύπωση στο κλείσιμο.
Τα πράγματα τα οποία μας συμβαίνουν στον ύπνο μας ή στη σκέψη μας, είναι πολλές φορές τρομακτικά, ή ελπιδοφόρα, χαριτωμένα ή βλακώδη, αλλά ποτέ δεν είναι «στεγνά». Δημιουργούν εντυπώσεις. Ξυπνάει κανείς και κουβαλάει το χθεσινοβραδινό όνειρο όλη μέρα στο μυαλό του, πολλές φορές χωρίς να το ξέρει, και ορίζει την ημέρα του από αυτό. Αν ξυπνήσω με ένα χαρούμενο όνειρο, όπως ότι κέρδισα το όσκαρ πρώτου ******* ρόλου, θα είμαι όλο χαρές το πρωί, ενώ αν ξυπνήσω με εφιάλτες ότι με κυνηγάνε κάτι ****** αυτονομιστές επειδή εκλεψα κάτι αυγά χελώνας από μια λακούβα γεμάτη διαμάντια, μπορεί να πλακώσω και κανέναν με το «καλημέρα». (Τώρα που το σκέφτομαι, οι εφιάλτες μου είναι πιο ευφάνταστοι από τα όνειρά μου...). Οπότε για εμένα είναι πραγματικό;
Από την άλλη πλευρά, όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, τα σχέδιά σου, ή δίνεις μία φανταστική εικόνα στους διπλανούς σου, η φαντασία γίνεται αυτομάτως πραγματικότητα, γιατί συμμετέχουν και κάποιοι άλλοι μαζί σου σε αυτήν. Μπορεί να δουν άλλα στοιχεία από εσένα, αλλά αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως. (Είναι θέμα οπτικής εκ των πραγμάτων.) Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα με την παραλία παραπάνω. Εξαρτάται όμως από εμάς και πόσο αφήνουμε τους άλλους να μπουν στις σκέψεις μας, και από εκείνους για το αν και πόσο θα θέλουν να συμμετέχουν σε αυτές.
Οπότε καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Για να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από τη φαντασία, στα γεγονότα η συμμετοχή είναι υποχρεωτική για τους παρόντες. Στην φαντασία όμως, προαιρετική.
Υ.Γ. Ωστόσο, να έχεις το νου σου. Μπορεί ο Θεός να είναι σε διακοπές όταν εσύ κάνεις σχέδια, αλλά εκεί που είναι, λαμβάνει e-mail…
Χωρίς πλάκα γράφεις πολύ ωραία!
Επέτρεψέ μου να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
Η φαντασία όσο τρελή και αν μας φαίνεται καμιά φορά, δεν παύει να είναι δομημένη από ρεαλίστικά υλικά. Πραγματικά περιστατικά που κάπου κάποτε έχουμε ζήσει, και όταν πέρνει μπρός η φαντασία τα ανακαλούμε από εκέι όπου τα έχουμε αποθεύσει.Τη μνήμη. Τα δύο περιστατικά που μας περιγράφεις είναι το ίδιο μη-πραγματικά για εμάς που δεν τα ζήσαμε μαζί σου, αλλά παρόλ' αυτά μπορούμε να τα φανταστούμε και να είμαστε νοερά δίπλα σου,αφού έχουμε στη μνήμη μας παρόμοιες εικόνες. Όλοι έχουμε δεί κάποτε μια μύγα να μπαίνει από το παράθυρο, και όλοι κάποτε βουτήξαμε τα πόδια μας στη ζεστή άμμο ακούγοντας τα κυμματα.
Αυτή είναι η διαφορά της πραγματικότητας από τη φαντασία. Τη πραγματικότητα την έχουμε ζήσει αυτούσια όπως την έχουμε στη μνήμη μας, ενώ η φαντασία είναι ένα παζλ που έχει φτιάξει ο νούς μας με πραγματικά όμως κομμάτια που προέρχονται από τη μνήμη. Ύπάρχει όμως ένα κένό όπως είπες πολύ σωστά. Και τη φανταστική εικόνα, αφού τη φανταστώ την αποθηκεύω πολλές φορές στη μνήμη!
Έτσι άμα σου πω "Χθές πηγα για καφέ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη", όσο τρελό και αν ακούγεται θα σχηματιστεί η εικόνα στο μυαλό σου! Ενώ άμα σου πώ "Χθές ο complirer έβγαλε 102 λάθη όταν έκανα debbuging" δύσκολα θα μπορέσεις να μοιραστείς την εμπειρία μαζί μου (εκτός κι αν είσαι κανένας καμένος).
Γι'αυτό είναι ωραίο να διαβάζεις κείμενα εδω μέσα, μπορείς να ζείς εμπειρίες μαζί με άλλους χωρίς να τους έχεις γνωρίσει ποτέ από κοντά, έχεις όμως παρόμοιες εμπειρίες μ' αυτούς.
Ακολουθείς τυφλά τον άσπρο λαγό και ψάχνεις για λαγούμια που κάτι σου θυμίζουν!
keep up the good work,φιλιά από την Θεσ/νίκη
p.s.Δώσε χαιρετίσματα (ξέρεις εσύ πού!)
Συνάδελφε, keep compiling (the good work)..
ΥΓ: Ας μας έγραφες και το όνομα σου!
Υ.Γ. Άντε να έρθεις, να πάμε και στο Wet Wet...
Η συλλογικότητα πάντως της φαντασιακής σκέψης έχει δυναμιτίσει από τα ομορφότερα τσαλαβουτήματα μέχρι και τα σπουδαιότερα ανθρώπινα επιτεύγματα.
Πολύ μου άρεσε η χρήση του συλλογικού φαντασιακού στο κείμενο.
Μαρουλάκι έχεις πολύ καλό keyboard, keep typing :)